Karakollar pastane gibi olsun. Ev gibi olsun. Mahkemeler de yine ev gibi olsun. Adaletsizliğe karşı mahkemeler tabi ki tavır alsın, ama hakimler güler yüzlü olsun, sevecen olsun. Mesela asık yüzlü hakimler olmasın. Asık yüzlü hakim, asık yüzlü doktor çok çok yanlıştır. Doktorların güler yüzlü, sevecen, güzel ahlaklı, neşe dolu olması lazım. Ne gerekiyorsa yapılsın. Ama böyle olmaları lazım.
Hakimlerin de öyle. Soğuk bir hakim çok tedirgin edici olur, soğuk yüzlü. Kabil-i hitap olması lazım hakimin. Baba olması lazım. Gidip isteyen kişinin onlarla konuşabilmesi lazım. Derdini, sorununu anlatabilmesi lazım. Kafasına takılan konuları sorması, anlatması lazım.
Hakimlerle, insanlar arasında dev bir mesafe koymak çok yanlış. Bir de hakim dokunulmazlığı çok çok yanlış. Ben hakimler ezilsin, mağdur edilsin demiyorum ama dokunulmazlığı çok riskli bir şeydir. Çok yanlış bir şeydir. Gerektiğinde hakime çok rahat dava açılabilmesi lazım. Onların da onu çok rahat kabul etmesi lazım. Belki onların mahkemeleri kolaylaştırılabilir. Ta adliyeye gitmesi değil, onlara kendi bulundukları adliyenin içerisinde, kolayca ifade verecekleri bir sistem kurulabilir. Ama hakimlerin yargılanabilmesi çok hayati bir konu. Ve hakimlerin meslektaşlık hasebiyle birbirlerinin korumasının engellenmesi de çok önemlidir. Yani hakim hakimi koruyor görünümü çok çok riskli olur ve çok yanlış olur.
Hakim diğer vatandaşlara nasıl davranıyorsa, hakim arkadaşına da aynı davranmak durumundadır.“Bu benim meslektaşım ben buna ayrı muamele edeyim, ayrı tavır koyayım” derse, bu adalet ilkesine uymaz. Ben yapan var demiyorum ama ben bu konuda kuşkuluyum. Duyduklarım kadarıyla kuşkuluyum.
Bu yazı, Sayın Adnan Oktar'ın, "9 Kasım 2011" tarihinde A9 TV'de yaptığı sohbet programından alınmış bir bölümdür. Sohbetin tamamını http://www.a9.com.tr
adresinden seyredebilirsiniz.
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder