Millet olarak birbirimizi çok sevelim. Bizim milletimiz hoş, güzeldir. Kürt düşmanı olan insanlar var. Ben çok duyardım eskiden, çocukluğumdan beri duyardım; Kürt dedin mi bir acayip olurlardı. Bazı ahmaklar da Laz kardeşlerimizden nefret eder. Böyle bir aptallık vardır. Yani bunların kalbinde sevgi yok. Hiç kimseyi sevmez böyle insanlar. Ne anasını sever, ne babasını sever. Kendini de sevmiyor bunlar. Mikrop gibi insanlar. Kürt kardeşlerimizi tanımıyorsunuz da onun için. Bizim çocuklar mesela Kürt kardeşlerimizle tanışmışlar. “Hocam, aynen dediğiniz gibi” diyorlar. “Ne kadar efendi insanlar, ne kadar mütevazi, ne kadar mazlum insanlar, ne kadar yüksek ahlaka sahip insanlar” diyorlar.
Çocuklar günlerden beri anlatıyor, maşaAllah. Çocuklardan üç kişi gitmişti. Çok nezihtirler; çok onurlu, cesur, vefalıdırlar. İzzeti nefsine düşkün insanlardır. Çok dindardır Güneydoğu halkı, bütün milletimiz gibi. O nefret edenler ahlaksız adamlar, onları kale almasın Kürt kardeşlerimiz. Onlar karaktersiz, zaten kimseyi sevmiyor onlar. Sorun isteseniz, kimi seviyorsunuz diye? Hiç kimseyi sevmez onlar. Çocuğunu da sevmiyor, karısını da sevmiyor. Hiç kimseyi sevmiyor onlar. Nefret insanlarının nefreti onları ilgilendirmez.
Onun dışında Allah dünyayı güzel yaratmış, elhamdülillah. Ama sevgiyle dünya çok güzeldir, dostlukla çok güzeldir. Yardım sever olmak lazım. İnsanların iyi olması için gayret edilmesi lazım. İnsanlar acz içindeler. Gücü olanın zayıf olana yardım etmesi çok önemli. Öbür türlü mutluluk olmaz. Çünkü egoist olduğunu hissedersin o zaman, canın yanar. Mesela; başı ağrıyana başı ağrımayanın hizmet etmesi lazım, ayağı olmayana ayağı olanın hizmet etmesi lazım, kolu olmayana kolu olanın hizmet etmesi lazım. Bana ne kafası olmaz. Egoistlik, bencillik sevgiye uymaz.
Bu yazı, Sayın Adnan Oktar'ın, "28 Temmuz 2012" tarihinde A9 TV'de yaptığı sohbet programından alınmış bir bölümdür. Sohbetin tamamını bu adresten seyredebilir veya deşifresini okuyabilirsiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder